ΣΤΑΧΥΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ, φύλλα που φιλούν το χώμα, ρόδια της ελπίδας και της τύχης, ηλιοτρόπια δίχως τις αχτίδες τους, κάκτοι που ματώνουν, γέρικα κλαδιά -μια μεγάλη πλεξούδα- κοιτούν στον ουρανό... Εικόνες της φύσης, με εκτυφλωτικό φως κόντρα στο απόλυτο σκοτάδι και τις σκιές που, κάπου ανάμεσα, να κρύβουν μυστικά. Τα μυστικά του οδοιπόρου.

ΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΟΥ, αυτά της φαντασίας, γεμάτα απρόσμενα εμπόδια, θανάσιμες παγίδες, εκπλήξεις, όχι πάντα της χαράς. Οι διαδρομές του απαιτούν προσοχή. Λάθη δεν συγχωρούνται... Μια απρόσεκτη κίνηση, μια κακή επιλογή κι αμέσως… Ο ίδιος, οδοιπορεί πέρα από τη λογική, με οδηγό το συναίσθημα, όλο αθωότητα. Κυνηγά το αξιοθαύμαστο, το υπερφυσικό, το άπιαστο... Αφηγείται ψιθυριστά κι αν χρειαστεί και φωναχτά, μια ιστορία που έχει κάπως έτσι...

ΠΛΑΤΩΝ ΤΣΟΥΛΟΣ