ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ…ή μήπως η παράδοση; Ένας στοιχειακός πολιτισμός που μεταφέρεται στο υπόστρωμα της κοινωνίας, στα ήθη και στα έθιμα, στον τρόπο ζωής και στις εκδηλώσεις της, στο κοινό γούστο των ανθρώπων, και τελικά στη γραμμή παραγωγής. Ένας αέναα επαναλαμβανόμενος μηχανισμός, ένας αδιάλειπτος μόχθος, που καταφέρνει να μετατρέπει τα στοιχειακά και τα ανώνυμα απλά υλικά σε επώνυμες δημιουργίες.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΜΕΓΑΛΩΝ βιομηχανικών μονάδων τροφίμων και ποτών.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ από χώρους γεμάτους ιστορία, συμβολισμούς, τεχνολογία, πειραματισμό, που με έναν πραγματικά μαγικό τρόπο μετατρέπουν τη γεύση σε τέχνη.
ΣΤΟΥΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ νιώθεις τις αισθήσεις σου σε υπερδιέγερση. Θέλεις να γευθείς, να αγγίξεις, να αφουγκραστείς, να δεις τι συμβαίνει γύρω σου. Κι εκεί που νομίζεις ότι οι γραμμές παραγωγής δημιουργούν μόνο προϊόντα -με έναν σύνθετο κι άλλες φορές απλό, πάντα όμως μηχανιστικό τρόπο- δεν αργείς να καταλάβεις ότι εκτός από τις αισθήσεις σου σε υπερδιέγερση βρίσκεται και φαντασία σου.
ΕΤΣΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑ όταν αντιλήφθηκα ότι τα άψυχα αυτά μηχανήματα «παράγουν» και εικόνες βιομηχανικές, ακραίες, προκλητικές, γεμάτες ένταση, ή ήρεμες, απόλυτα ισορροπημένες.
ΕΙΚΟΝΕΣ ΟΠΩΣ ΑΥΤΕΣ του λευκώματος, ελεύθερες στην έκφραση, ανυπάκουες σε κανόνες. Οι περισσότερες δεν θυμίζουν σε τίποτε τρόφιμα, ποτά, μηχανήματα ή εξοπλισμούς.
ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ πρωτόκολλα λειτουργίας και προδιαγραφές ασφαλείας.
ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ την έννοια του marketing - τις αρχές του, και που αρνούνται να δεχθούν την πραγματικότητα. Ορισμένες φορές μάλιστα, ηθελημένα, την παραποιούν.
ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΤΥΠΩΝΟΥΝ τη γεύση της… τέχνης.
ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ «ΑΝΑΓΝΩΣΗ». Δεν θέλουν να διαφημίσουν, να προβάλλουν brands, ούτε βέβαια και να προσβάλλουν.
ΒΓΑΛΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ, την ιστορικότητα, την παράδοση και τον πολιτισμό της, θέλουν να παραμείνουν κοντά της ως στοιχείο ξεχωριστό. Να προσεγγίσουν δημιουργικά κάτι που συνιστά το ίδιο δημιουργία.
ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΚΕΨΗΣ, ελεύθερη διάθεση.
ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΓΙΑ ΜΙΑ «ΑΝΑΓΝΩΣΗ» βασισμένη στους όρους και τις αρχές της τέχνης και όχι στις επιταγές της αγοράς.
ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΝΟΛΙΚΑ 30 ΜΕΓΑΛΕΣ – γνωστές βιομηχανίες τροφίμων και ποτών και ένιωσα πραγματικά ελεύθερος. Κινήθηκα μεταξύ των γραμμών παραγωγής και νόμισα ότι δεν ήμουν σε εργοστάσιο. Είχα την αίσθηση ότι γύρω μου μηχανήματα, λαμαρίνες, πλαστικά, φώτα, υλικά συσκευασίας, πρώτες ύλες, τα ίδια τα προϊόντα «χόρευαν» στο ρυθμό της τεχνολογίας.
«ΧΟΡΕΨΑ» ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ και αποτύπωσα το χορό αυτό σε φωτογραφικό χαρτί.
ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ την οποία «χρωστώ» σε όσους με βοήθησαν να τη βιώσω. Ευχαριστώ κυρίως τους εκπροσώπους και τα στελέχη των εταιρειών που στάθηκαν δίπλα μου, με πραγματικά μεγάλη διακριτικότητα και υπομονή επιτρέποντάς μου να αυτοσχεδιάσω χωρίς περιορισμούς.
ΠΛΑΤΩΝ ΤΣΟΥΛΟΣ